DÖKÜLÜR AVUÇLARIMA

Güz gülleri dökülürken toprağa
Hüzün çöker yaprağına dalına
Bülbül dahi susar da ötmez olur
Gam çöker kaderine ve bahtına.

Güneş dahi bize solgun bakarken
Bulutlar yağmurlarını dökerken
Güzü kışa mı gebe bırakıyor
Çiçekler boynunu büktü çok erken.

İsminden almış belli ki şanını
Rengarenk açan şu kasımpatını
Aralık bak kovalıyor kasımı
Kâr tanesi dondurur yaprağını.

Geceler karanlık yıldızlar nerde
Ay yasaklandımı doğmuyor niye
Çaresiz kalan yorgun bedenime
Bir ateş yak üşüyen yüreğime.

Gök gürültülüydü fırtınalarım
Gözümden akar yağmur damlalarım
Tükenmek bilmez şu benim afkarım
Yinede umuda yelken açarım.

Yaz yeşillendi de kendini övdü
Sonbahar geldi geçti kışa döndü
Ey insan oğlu gör bak bu bir döngü.
Dünya senin gibi nicesin gördü.

Benimde güz güllerim çabuk soldu
Kârlar yağmış saçıma aklar doldu
Korkarım dökülür avuçlarıma.
El vurdukça başım sızılıyordu.

NURAY ÖZTÜRK KAYA
HÜZÜN ÇİÇEĞİ