Bir güneş doğdu batıdan,
Kalbimin zincirlerini kıran
Kelimeleri altına dönüştüren
Bir güneş doğdu tân vaktinde.

Yusuf’un kuyusunda bir tek başıma,
Zümrüdüanka kuşunu bekliyorum
Gülbanglar çalıyor mısralara,
Nefî kalkıyor uykusundan
Dem vuruyor bana
Ölçüsüz hudutsuzça.

Nedim mi olmak gerek,
Yoksa Nazım ve Fuzuli mi?

Hangi birine bu gönül şehrinin
Limanları yanıyor diye haber salınmalı,
Bu ruh son demini yaşıyor diye
Dinlendirilmeli kelimeler mum ışığında.

Aşık Maşuki olmak lazım
Herşeyden bihaber yaşamak
Veya herşeyle içiçe yaşamak için.

Kelimelerimin bestekârı,
Ömrümün son demi,
Gönlümün tek hakimi,
Bu kalbin bu âlemdeki son Payitahtı
Beni defalarca kıran bihaber mutluluğum
Hangi dem de dile gelmeli,
Bektaşi’nin sözleri, Nefî’nin keskin dili
Hangi kalbin rengine dokunmalı
Cenneti Firdevsin ırmakları...

LARDES SYMPRA ( HABİB YILDIRIM)