0
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
384
Okunma
Uzun bir anlatının arasına bu cümleyi düşmüştü ve henüz haberi bile yoktu ölümün bundan.
“İnsan yaşlandıkça çocukluğuna dönüyormuş diyorlar! Etrafı hayli kalaba iç dünyası ise serseri bir avuntu...”
Sahi nasıldı o şiir?
Aynı dili konuşmak ne güzel!
Kalabalardan uzakta
sessizlik denilen sesi duymak
ve bir yaşama anı bulmak!
Bak,
şehirler yığma yığın
her yerde bir labarba.
Oysa susunca görüyor insan;
bir kuşu, maviyi, rüzgarı…
5.0
100% (6)
