SEN AĞLAMA

Sevdan sonsuzlukta açan gül,koklayamam
Göz yaşlarım sel gibi akar engel koyamam
Sakın sen ağlama üzülürüm sana kıyamam
Bırakın bülbül gibi feryat edip ben ağlayım

Aldanma sessizce bu dilimin suskunluğuna
İçimde haykıran sevdaların umutsuzluğuna
Sabahı olmayan gözlerimin uykusuzluğuna
Günün karanlığına feryat edip ben ağlayım

Vücudumu alevleri sardı yakıyor derinden
Külleri rüzgarda savrulur sökülür yerinden
Geceler adını sayıklar düşürmem dilimden
Biçare aşıklar gibi feryat edip ben ağlayım

Peşinden koştum kalmadı dizimde derman
Asi duygularım,yüreğim dinlemiyor ferman
Kimsesiz bir başıma yalnız kaldığım zaman
Böylesi yaşamaya,feryat edip ben ağlayım

Çaresiz dertlere düşer öldüğümü duyarsan
Beyaz kefene sarar tabutun içine koyarsan
Kimsesizlerin yurdunda mezarımı kazarsan
Toprağı at üstüme,feyrat edip ben ağlayım

Şadi KURT