Bazen bir şeyi çok istersin
Olmasını dilersin ya...
Bir türlü ne yaparsan yap olmaz.
Ya da birine gönül koyarsın.
Kalbini verirsin...
Çok seversin ya....
O da olmaz.
Ya zaman yanlıştır
Ya da geç kamışsındır.
Öyle seversin ki
Gecen gündüzün o olur.
Her yerde onu düşünürsün.
Düşünsende,çok sevsende
Bir yolun yoktur...
O senin ne hayatına girer
Ne de senin kadar sever.
Bahtını yaşarsın...
iki kapı vardır...
Biri gideceğin kapı
Diğeride ona açılan kapı.
Ya o seni o kapıdan alacak içeri
Yada vedalaşacak...
O kapı sana kapanacak...
Sen gideceksin...
Ağlayarak gideceksin
O görmeyecek.
Ona multluluk dileyecek
Kendini belki üzeceksin.
Kalbin yaralanacak.
Tek çare ondan gitmek
Ya da kalıp savaşmak olacak.
Eğer o da seni seviyorsa
Hissetiğinde...
Zaten gitmezsin.
Ama o ışık yoksa
Gitme kal diyemiyorsa
elden birşey gelmez.
Seni seviyorum.
Hep benimle ol
Sana ihtiyacım var.
Sensiz olamam,
yapamam derse
Ne kalbin gider
Ne de ayakların.
Ama hiç bir çaba yoksa.
Çabalamanın bir anlamı yok.
Savaşmanında...
O belki başka kalp taşıyacak
Sen onu düşünürken.
Başka gözlere bakacak
Başkasının elini tutacak.
O zaman,o zaman işte
Vazgeçip gideceksin.
Ve bir umut olmadığında
ben gideceğim.
Bunu yapmazsam
Biliyorum ki
Cok yara alacağım.
Kendimi kaybedeceğim.
Belkide o da seviyordu
Ben bunu hiç bilmeyeceğim.
Bunu asla bilemeyeceğim.
Bazı şeyler alıkoyacak.
O da beni belki düşünecek.
Ardımdan gözyaşı dökecek.
Ben bunuda bilmeyeceğim.
Çünki gittiğim hiç bir yoldan
geri dönmedim...
Hic bir karşılık beklemedim
Sadece sevdim.
Belki o da sevdi
Bunu da ben bilmeyeceğim.
imkanı olmayan yanlış bir zamanda
Sevdim cünki ben onu...

=şiir ismail salih