Topladım gönlümü
Tıopladım ruhumu
Topladım geçmişi
Topladım hayallerimi
Serpiverdim
Limansız sahillerin
Köşesine

Çalkalayan dalgalar götürdü beni
Kutubun ulaşılmaz hanına

Kaş göz arası kayıp oldum
Ellerimi uzattım ,uzattım nafile
Asılı kaldı ellerim o an semaya

Çağırdım gitme kal dedim,
Dedim sesim kısıldı
Neden dedim
Buyruk dinlemem dedi
Kendine sor


Sustum lal oldum an’ın gişesinde
Korkudan körleştim
hayatın felsefesinde

Titriyordu hücrelerim
İçim içim giryanlar dökülüyordu
Koridorlara

Gözlerimi yumdum işittim
usul usul fısıldadı kulağıma

“-Bak beni görmeden de görüyorsun
, çığlığa gerek yok sakin ol korkma

Seni sen edene yoğu var edene yürü

Şimdi kalk ayağa
Dümdüz yürü aydınlı yarınlara doğru

Eğri yolların taşları can acıtır
Demedim mi sana!

Şimdi yürü

Hayırda şer ara
Şerde hayır
Ve sabret

Kimin ne ettiğini sorma
Ben ne ettim de

Mahsun olma”!

Ve âmâ gözlerim görmeye başlar
Herşey ne güzelmiş meğer

İnsan özünde saklı gizemli değerler!
En derin hücrelerinde cevabını

Zaman hayat sağlık varlık iman

Zaman kaçar
Hayat geçer
Sağlık vadeli
Varlık şüpheli
İman baki

Şimdi seç hangisi

Dedi bir ses!

Ayşe Kavak