Bahar’a


suskun güllerin matemiyle yıkadın avuçlarını
bir duvar yazısı gibi umut veriyor gözlerin

١.

Beyrut kan kusuyor
kanamalı bir geçmişin kasıklarına
katil sineklerin üşüştüğü karanlıklarda
içimin sen yanını köreltemediler
sarp uçurumlardan yüreğine düştüm
küstüm çiçeklerini nakşettim tenine
٢.

Mostar köprüsündeyim
başımda dalga dalga bulut
iğfal edilmiş bir kadının çığlığı düşüyor içime
kuduz ürpertilerinde tan vaktinin
aklıma sen düşüyorsun bergamot kokulum
geceleri beraber saydığımız yıldızlarla
gülüyorsun dudağın böğürtlen bahçesi
batar dikenleri bir kerecik öpsem

٣

Babilin asma bahçelerinden düşmüş
’iki çocuk oynuyor parkta
biri diğerinin annesi"
ikisi de yetim
sevincini bölüşüyorsun sakınarak
salınarak gökkuşağı altında

٤.

Cezayir menekşeli sokağımızda mor salkımlar
sarı yaz akşamlarında ballanır ağzında
omzum yastığındır ruhumun gül haresi
incir kuşlarını ürkütme telaşınla
kalbim ki rengarenk bahar
kalbim ki adınla kavrulan har

٥

kabuk tutmaz yaradır a ş k
göz tuzu çare olmaz
içimde binlerce feryad
avazım çıktığı kadar bahar
yoksulum senden

~~~Diyarbakır’ın ıssız sokakları kadar ~~~

oturt dizine başımı
bana masallar anlat