İçleri sabır doluydu ancak

her an patlayacak gibiydiler.

Yolları dikenli, taşlıydı

çarıkları paramparçaydı ve

her an vazgeçecek gibiydiler.

Gönülleri şükür doluydu ancak

her an isyan edecek gibiydiler.

Kimdi bunlar?..

Bir vardılar, bir yoktular;

sanki

tüm alemin üstünü

kömür karasıyla çizecek

gibiydiler.

Bilmiyorum, bilemiyorum;

belkide yok oluşlarıyla

her yeri, her şeyi

yakıp yıkıp gidecek

gibiydiler.

Kimdi bunlar?..

Gökten mi indiler

yoksa yerden mi çıktılar?

Çok gizemliydiler;

sırra kadem basıp

ne yazık ki çekip gittiler.

Gittiler, evet, çekip gittiler;

arkalarında daha büyük

soru işaretleri bırakıpta gittiler.

İçimizi yakıpta gittiler.

Aleme gözucuyla bakıpta gittiler.

Kazmayı, küreği

kömür karası gülüşleri

yüreğimize koyupta gittiler.

Cahit Fıkırkoca
15.10.2022, Ankara