2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
382
Okunma
Uzun yıllar geçti.
Yüzünü unuttum büsbütün.
Adın bir tabuya dönüştü,
Anılar ise kabuk bağlayan bir yaraya.
Ama ah, o içimdeki çocuk yok mu o!
Kaşımadan duramıyorum yaramı.
Yıllara rağmen, bir türlü iyileşmedi.
Durup durup uykusuz gecelerimde,
Koparıyorum kabuğunu.
Kanım akıyor her uykusuz gecemde.
Diyorum ya yüzünü unuttum;
Yanlış anlama beni.
Güzelliğine falan değil hislerim.
Hatta bilemiyorum bir daha görsem güzel der miyim.
Hatıralarımda kalan puslu bir yüz var.
Sıcak eller, aşk dolu gözler,
Gülen bir yüz ve tatlı bir dudak.
Sanki, sanki bir hayalete aşık olmuş gibiyim.
Kim olduğunu bile bilmediğim,
Konuşamadığım, dokunamadığım,
Bir hülyaya tutulmuş gibiyim.
Ama inanıyorum.
Bir gün kaşımayı bırakacağım yaramı.
Ben de iyileşeceğim.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz