//
.
.
.

adım
yoktur
anlasana
adım, adım
sokak, sokak
isi, kiri, dumanı
adım sayabilmem,
zamanı kurşunlayıp
an’ı kanık sayabilmem
ve de bedenimden sıvışan
gölgeleri evlat edinebilmem
hatta ağlarken gülebilmem için
ne ad ne de unvan gerekmez bilesin


ben
kimim,
kim miyim
kendim hariç
herkesim desem
üzerinde ne güneş
ne de kelebekler açan
vadesiz ölüm vadisiyim
parmağım tetiktendir doğru
en çok ta Annem ölür telaşına
kendime cehennemim biliyorum
hak edenlere delik deşik bir cennet
batsın güneş doğsun geceye hakkaniyet

.
.
.
//

ilhanaşıcıeylülikibinyirmiiki



“Ölümün gölgesi vadisinin içinden yürürken Hayatıma bir bakıyorum Ve hiçbir şey kalmadığını fark ediyorum Çünkü o kadar uzun zamandır öldürüyor ve gülüyordum ki Annem bile aklımı kaçırdığımı düşünüyor Ama asla bunu hak etmeyen birine karşı koymadım Bir serseri gibi muamele görürdü, bilirsin bu duyulmamış Nasıl konuştuğuna dikkat etsen iyi olur Ve nereye yürüdüğüne Yoksa sen ve ahbapların tebeşirle çizilebilirsiniz Tökezlemekten gerçekten nefret ederim, ama koşmalıyım Onlar nalları dikerken, kendimi tabanca dumanında görüyorum, aptal Küçük elemanların olmak istediği gibi bir gangsterim (!) Gece dizlerimin üstünde Sokak ışıklarında dualar ediyorum.. Hayatlarımızın çoğunu harcadık Bir gangster cennetinde yaşayarak Hayatlarımızın çoğunu harcamaya devam ediyoruz Bir gangster cennetinde yaşayarak Onların beni yüzleştirdikleri duruma bir bak Normal bir yaşam süremem, sokak usulüne göre yetiştirildim Bu yüzden kardeşlik takımıyla birlikte olmalıyım Çok fazla televizyon izlemek beni hayaller peşinde koşturuyor Aklımda para ile eğitimli bir aptalım Elime bir konserve kutusu ve gözümde bir parıltı var Kilitli bir gangsterim, silahı tetiğe almaya ayarlıyım Ve dostlarım öldü, bu yüzden öfkemi uyandırıyorum, aptal Ölüm bir kalp atışından daha uzak değil Yap ya da öl hayatı yaşıyorum, ne diyebilirim? Şimdi yirmi üç yaşındayım, ama yirmi dördü görebilecek miyim? İşlerin gidişine bakılırsa, bilmiyorum Söyle bana neden göremeyecek kadar körüz? Zarar verdiklerimizin sen ve ben olduğunu? Güç ve para, para ve güç Dakika dakika, saat saat Herkes koşuyor, ama koşanların yarısı bakmıyor Mutfakta neler oluyor? Ama neyin piştiğini bilmiyorum Öğrenmem gerektiğini söylüyorlar Ama burada bana öğretecek kimse yok Eğer anlayamıyorlarsa, bana nasıl ulaşabilirler? Sanırım yapamazlar Sanırım yapmayacaklar, sanırım rol yapıyorlar Bu yüzden hayatımda şans olmadığını biliyorum, aptal! Söyle bana neden göremeyecek kadar körüz? Zarar verdiklerimizin sen ve ben olduğunu”