Severken umutlarımı verdim yüreğine
Nöbet tuttum yitirilmiş umutların mezarında
Hüzün sardı her yanımı
Kimbilir,belki de ağır geldi sevmek kalbime
Yeni bir insan rolünü üstlendi yüreğim
Geceden kaldım sabaha
Karanlık oldum simsiyahtım ışıksız kaldım
Gökyüzünün mavisini görmedi gözlerim.
Yağmurlar yağdı gözlerimde
Nefeslerim kesildi
Ağlayan bir geçmişime yandım
Belki de yüreğimden gelen bir şeydi
Düşlerimde öldürdüm geleceğimi....
Islak kaldırımlarda yürürken
Senden bir nefes çektim sigaramdan
İyi geleceğini zannettim ciğerlerime
Bu gece, diğerlerinden çok farklı...
Yüreğimi rüzgarla bütünleştirip
Uçuşan bir kum tanesi kadar hafif yüreğim
Gecenin ilerleyen saatleri yaklaştıkça
Gözlerim ağırlaşıp kançanağına döndü
Yine de bu yükün altından sıyrılabilecek kadar
Güçlü ve dinç hissettim kendimi
Rüzgar şiddetini geceye hissettirken
Kum naneleri okşuyordu yüzümü
Olanlardan habersiz sen uzaklarda yaşarken
Ben acılarımı yaşadım her gece
Sensizliğin sancısı sarınca yüreğimi
Yakamozlar bile fayda etmedi yokluğuna
Karanlıklara tutsak kalan hislerimi
Buz tutmuş bedenim
Nefessizliğimle ’’ölüyorum’’sanki yavaş yavaş
Bilmiyorsun,yıkık bir ben bırakdın arkanda
Giderken bir demet yalan ekdin yüreğime
Paslı hançerler batırdın yüreğime
Yapayanlız bıraktın beni
Bu köhne limanda
Kime inanırım bundan sonra
Kime kaçar yüreğim,unutmak için seni
Kimleri alırım kalbime
Sevdama ettiğin ihanetinle
Kaç gece bitiririm kendimi bilmiyorum
Bildiğim tek şey,acılarımı yaşıyorum
YEŞİLIRMAK