Gülistan diyarına inandığım bakışı
Yepyeni ufuklara taşıyormuş gibiydim
Şefkatin en hasıyla tanıştı garip kişi
Mutluluktan zıplayıp koşuyormuş gibiydim

Gözlerim pencereden başka âleme bakar
Musluklarından sanki Kevser ırmağı akar
Kirpiklerim damara, sevinç göz yaşı döker
Dostluğun çıtasını aşıyormuş gibiydim

Hafızamı yokladım, düşündüm hem de epey
Nafile yıllarımda, yaşamadım böyle şey
Kahveden hatırlısı, içilen her bardak çay
Alakadan bayılıp düşüyormuş gibiydim

Anamın duasına yaslayınca arkamı
Ondan başkası değil aydınlatan dünyamı
Sanmıyorum hak ettim ben böyle bir ikramı
Nefse pay çıkarmadan şişiyormuş gibiydim

Kestiği tırnak etmez, yüz bin tane han dostu
O benim nazarımda her iki cihan dostu
Yunustan el almışa benziyordu can dostu
İlahi aşk yolunda pişiyormuş gibiydim

Dostlarını aevmede tıpkı bir pervaneydi
Ruh beden doksan dokuz yıldızlı kaşaneydi
Verdiğinde şükreden, yaşayan efsaneydi
Aldığım her nefeste şaşıyormuş gibiydim

Gözlerimi kapatıp benden bana gelince
Gönül denen sarayın şifresini bulunca
Tefekkür eylemenin kapısını çalınca
Altmış yıllık aklımı boşuyormuş gibiydim

Yaşadığım gerçeği paylaşştım ayan beyan
Sıratın ötesine yürümüşüm hep yayan
Hiçliğin makamına çıkmaktan alıkoyan
Benliğime kabristan deşiyormuş gibiydim

Can evimin durumu, kilit vurdu sözüme
Manavgat şelalesi demir attı yüzüme
Dokunamam tellere, dokunamam sazıma
Veda vakti gelince üşüyormuş gibiydim

İkramlarda yaşayan herkesi solladılar
Delibalın gönlünü mest edip yolladılar
Rüya meleklerinin tahtını salladılar
Bir hafta Medine’de yaşıyormuş gibiydim

DELİBAL - Celil ÇINKIR