Nasıl bir vefasızsın, vicdanın yok mu senin
Bitmeyen gecelerde, rüyaları terk ettin
Hep taze bahar kalıp, solmasın beyaz tenin
Değiştin sen diyorsun, bunu nasıl farkettin

Sen ki nereye gitsen, peşin sıra gelirdim
O anda niyetini, bir bakışta bilirdim
Ben ki her gülüşünde, ilk baharı görürdüm
Gözlerine bakınca, orda durup çarkettin

Her zaman kıskanırdım, şu bade içenleri
İmrenerek bakardım, güzeli seçenleri
Bir bir sıralıyordun, içimden geçenleri
Öyle bir an geldi ki, mutluluğa garkettin

Daha benzerin yoktu, gönül yakışlarında
Saçlarına her renkten, çiçek takışlarında
Kimseye benzemeyen, masum bakışlarınla
Sevda denen iksiri, damarıma zerkettin

Elbette seven yürek, kurallara tabi de
Tüm coşkun nehirlerin, bilinmiyor debi de
Tam parkın ortasın da, sanki büyük abide
O ağacın altını, bana saray, barkettin

Benle vuslata koşu, muradına ermedin
Aşkını halı yapıp, şu önüme sermedin
Madem seviyor idin, bir kez ümit vermedin
Neden bana gönlünü, yıllar yılı berkettin

Lüzumsuzu bıraktın, halden bilmeze gittin
Bu yüzden çekinmedin, sılanı da terke ettin
Ömrün ah ile geçti, büyük acılar tattın
Gönül köşküme değil, başka gönle parkettin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

BERK: Katı, sert, çok sağlam