Geldim yine aşkımızın mekanına
Aradım aşkımızın izlerini
Defalarca arşınladım gezdiğimiz sokakları
Güller doldurmuştu aşkımızın izlerini

Ne sen, sen kalmıştın, ne ben, ben
Aşkımız uğramıştı mutasyona
Yoktu eski heyecan veren duygular
Onlar bizden önce mi ölüp girdi mezara

Nerde bizi kor gibi yakan aşkımız
Buz gibi suyla mı yıkanıp yok edildi
Oysa biz onu nasıl besleyip büyütmüştük
Kimler süpüre süpüre götürüp sele verdi

Kalpten sökülüp atılmaz ki aşk yarası
O hep iri, canlı ve de yepyeni
Asla terk etmez yerleştiği gölümü
Her sabah kalbime yeniden bağlar seni

Seninle beslenirim doyururum kendimi
Sensiz hayatım anlamsız, pejmürde
Ayrılsam da aşk mekanımızdan fersah fersah
Düşümde yaşarım aşkımızı bıraktığımız yerde

Ruhum çıkmadan, öldüğünü duymadan
Asla kaybetmem ben ümitlerimi
Dünya’yı ancak seninle severim
Seninle kodladım ben, her yerimi

Sensin dünyamdaki varlık sebebim
Sensiz benim yaşama şaksım yoktur ki
Gezsem de dünyanın en güzel yerlerini
Vermez sendeki zevklerin binde birini

22.08.2022-Bingöl