Yalnız değilsin, gel kendine
Devasa bir çöl yüreğim
Mesafeler kilometrelerce, ulaşılacak gibi değil
Her arşınladığımda ıstırap yolunu katlanır kederim
Ağırlaşır zaman, apaçık bilincim
Sancılı hayat, karanlık içim
Takatsiz halim, yaralı tinim
Dile gelinmez acı fazlasıyla bitirir
Tebessümü yarım, tefekkürü eksik
Heyecanı kayıp, hezeyanı yüksek günleri
Telaşı tatlı, hesap edilmemiş
Dedi ki birden bire en iyi yaptığım şeyi yapsaydım, bekleseydim sessiz
Tenimde bir soğukluk, nerden geldi bu ürperti
Anlayamazsın kalemin yüceliğini
Zuhur edecek güzellikleri düşlerken hatırlanacak geçmiş
Canın yanacak, basacaksın çıplak ayaklarla, tadacaksın cehennemi

Bu şiir yalnızlık matemi
Kahredilmiş mazinin intikamı bir nevi
Tüm öfkeni kus, saçma düşüncelerin
Vefa falan yalan, etrafında derin bir suskunluk hakim
Gökyüzü her zaman ki gibi kasvetli
İşte böylesine acınası bir haldeyim
Kimse görmesin sakıncalı hikayemi
İzbeler de ölenlerin arasında ahesteyim
Alameti farikası azametim
Merhametim sarsamaz asaletimi
Fena bir mevzu içerisinde atlat badireyi
Sakla tüm dehşeti, soldu verilen güllerim
Berzah aleminde aradım silüetini
Bir bedevinin bitmeyen çilesi
Kelimelerin tükendiği bir bölgedeyim
Hasretliğim, yalnızlıkla gücenmedim
Gam yemem, temizledim zihnimde ki zehri
Düşlerimi süsleyecek adaletin tecellisi