kendi içimizde büyüttüğümüz aşk meclisimizdeki ihmalleri hiç sevmedim
sevginin bir naylon parçası olmadığını
duygunun ana diliyle konuşamadan
meselelerimizi onarmaya koşuşturmadan
büyük kabusların esaretinde yaşadık
içimizi acıtan zamanları ruhumuzdan söküp atamadan
bir köşede duran yalnızlığımızla kalakaldık

biliyor musun sevgi üstüne daha çok şiirler yazacaktım
gördüm ki gönüller bir olmayınca vefa kelimesinin anlamı içimizi aydınlatmıyor

kahretsin ki hayatın güzelliklerinden nasiplenemedik
tek dil olan sevginin esaretinde yaşayamadık
dişisiyle erkeğiyle birbirimizi tamamlayamadık
mavinin gizemli yağmurları altında tek beden tek yürek olamadan
güven en büyük sevgi bağıdır diyemeden bir kadın anneliğini yaradandan alır diye haykıramadan
tek celsede çözüldü yürek bağımız

sefilliğin had safhada olduğu zamanlarla
kimi süregelen bir hayatın içselliğinde
kimi de doğallığında bulmuşken kendini
mavinin gizemli yağmurları altında evrene aşk ile bakınabilmek için
kendimize yeni sayfalar açmak için yine yeni yeniden merhaba hayat

Mehmet ÖKSÜZ