Sığmıyor artık çatlak aynalara gözlerim
Bu dumanlı kanlı bakışlar benim mi ?
Benmiyim tek, hasrete özlemli yürek
Tanıyamıyorum bakışlarımı.

Hangi mevsime inananayım bilmiyorum
Seni getirmiyor sabahlar.
Dilimde kocaman paslı bir tat var
Karanlık kapılar gibi içim.
Ne zaman açsam yüreğinin bahçesine umutlarımı
Kurşuna dizilmiş serçeler gördüm.

Kırıldı tüm mavi camları gözlerimin
Ve ikide bir yağışı sağnakların.
Mayın tarlasına dönen sokaklarım
Nedendir bilemem... nedendir !
Kaybolur avuçlarımda ümitlerim, birer ikişer.
Ne zaman gökyüzüne ilişse düşüncem
Yıldızlar düşer, beşer beşer
Kararır ufuklar... göremem seni
Nedendir bilemem...

Bilmem daha ne kadar dayanır yüreğim
Daha ne kadar çarpar.
Yalnızlığım kemirir içimi burgu burgu
Islaktır gecelerin düşleri
Üşürüm dokundukça.

Her gece esir düştüğüm kader kapısının
Kahkahalarını dinleyişim kanlı baykuşların
Ve zakkum sütünde zehirlenir hayallerim
Kaybolmuşum gözlerinde, hatırlayamıyorum sesini
O kadar seninle doluydu ki bir zamanlar
Bulamıyorum bir türlü, ezbere okuduğum seni
Ve de sıcaklığını...

Dokunmaya gelmez bulutlar gibi duygularım
Söndü toz pembe hayallerim.
Hasretinin yorgunuyum
Sorma sağnaklarımı
Üşürüm baktıkça, ıslak gecelerin
Penceresine...


Günay Koçak 19.08.2022