Açılıyor kapalısı yolların, denizse durgunlaşıyor
Bir illet yüzünden şu gönül, adeta savruluyor
Kapısını kapatmak ne mümkün, dinlemez ki
Ezası ağırdır aşkın, yol verirsin gitmez ki.

Hayatın dikenlidir, kıvrımlıdır yolları,
Bahtı açık olanaysa daima düzdür
Getirir sanırsın özlemle beklenen ilkbaharı
Çok sürdürmez hükmünü, yaşattığıysa güzdür.

Sen bir deniz olsan karşındaki göldür
Derinliğini bilmeden nasıl yüzebilsinler
Sığ sandıkları bu dünya sınırsız ömürdür
Kerem ve Aslı olmadan yanansa kömürdür.

El çek artık kader, bırak bizi de yaşayalım
Ruha değenler çok değil ama izleri derindir
Okurken sayda sayfa yıprandı ömür kitabım
Söyler misin bana, kara talih senin neyindir?

Sevmek olmadan nasıl yaşanılır ki dünya
Vefayı bulsaydı sevgi, üç günlük hayatta
Ne parça parça olurdu kalp, ne çekerdi cefayı
Yine bir sitem geldi yardan, yakmışım sigarayı.

Sıradan insanlar ne bilir aşkı, sanırlar koftur
Hakkıyla bilenlerde o, mekansız yolculuktur
Bir yanında güldür koklarsın yol boyu
Öte yanında kanatandır, dikendir, savruluştur.

Oğuzhan KÜLTE