Emek harcamadan tepeden inme başarıları başarı olarak görmeyin..
Geldiğiniz bu makamda çalışmadan,başarı göstermiyorsan
koltuk sevdası için oturuyorsanız dibi görmen an meselesidir..
Günümüz türkiyesinde maalesef bu tür koltuk sevdalıları çok var...

En güzel tarifi budur.......

Bir kavak ağacının yanında bir kabak filizi boy göstermiş...
Tabi bahar ilerledikçe bitki kavak ağacına sarılarak yükselmeye başlamış.
Yağmurların ve güneşin etkisiyle müthiş bir hızla büyümüş ve neredeyse kavak ağacı ile aynı boya gelmiş...
Bir gün dayanamayıp sormuş kavağa..
Sen yerinde sayıyorsun gibisin
  kaç ayda bu hale geldin ağaç?..
On yılda, demiş kavak
On yılda mı?
 Evet ya On yılda
Kabak gülmüş ve çiçeklerini sallamış alay edercesine..
 Bak ben büyüdüm,neredeyse iki ayda seninle aynı boya geldim!
Doğru, demiş kavak dallarını sallayarak gülümseyerek bekle gör...
Günler günleri kovalamış ve sonbaharın ilk rüzgârları başlamış.
Ve yavaş yavaş kabak üşümeye sonra yapraklarını düşürmeye başlamış..
Soğuklar arttıkça da aşağıya doğru inmeye başlamış...
Tabii kabak endişeyle sormuş kavak ağacına...
Neler oluyor bana kavak kardeş?
Sen yavaş yavaş ölüyorsun, demiş kavak
Niçin der kabak?
Çünki,benim emek vererek on yılda geldiğim yere,bana dayanarak iki ayda gelmeye çalıştığın için........
 
İşte günümüz türkiyesinde aynen böyle...
Çalışmadan emek harcamadan gelinen nokta başarı sayılmaz. Kolay kazanılan, kolay kaybedilir. Her işte alın teri ve emek şarttır..
Bunlar yoksa sonuç kabağın sonu gibi olur....