Yoksa geri döndün mü?

Öyleyse bu üzerimdeki hissizliğin sebebi neydi? Haydi sebebini söyle? 

Dönüşünü hiç böyle hayal etmemiştim. Onca zaman içimdeki varlığına toz kondurmadığım gibi, dışımdaki yokluğuna da sitem etmemiştim. 

Evet, gerçekten döndün buradasın ne güzel. Gittiğin hızın tersine dönerken yavaş olmayı seçmiştin. 
Ayağının tozunu ve şahsının Eyfel kulesine benzeyen boyunu posunu, zahmet edip de kapımın eşiğine sermiştin. 

O kapı bile benimle vedalaşırken arkamdan maşrapayla sular serpti. 
Bana "şimdi gidiyorsun ya, tez vakit dön" dedi. Serpilen gözyaşlarım maşrapadaki suyla bile helalleşti. 

İnsanın canı olan biri helalleşmeden nasıl giderdi? Bıraktığı yerde bulacakmış gibi de rahatça nasıl dönerdi?

Evet geri geldin ama artık ne ben baktığın o eşikteyim, ne de sen yüreğimin içindesin

Düşmekten parçalanmış dizlerim, 
Üşümekten buz tutmuş kemiklerim, 
Ağlamaktan kurumuş hislerimde bile, 
Zerrece yoksun artık gözümde.

Sırtımdan bıçağı söktüğümden beri, 
Hıçkırığıma durmayı öğrettiğimden beri, 
Acımı uykuyla susturduğumdan beri, 
Zerrece yoksun artık gözümde.

Kaldırım taşının şevkat dolu sertliğini,
Sokak köpeğinin güçlü sadakatini, 
Leyleğin bile senede bir gelişini gördüğümden beri, 
Zerrece yoksun artık gözümde.

Ağıtlarımı açık arttırmaya çıkardığımdan beri, 
Efkarımla kendimi arayıp bulduğumdan beri,
Bendeki sana ah ettiğimden beri,
Zerrece yoksun artık gözümde.

Sayende öğrendim ki: Ölümün tek hali yokmuş. Arkasına bakmadan gidene de katil deniliyormuş.
İşte bu yüzden, zerrece yoksun artık gözümde.

Serpil Çavuşoğlu
Tarih : 05/07/2021