İnsan özü, sözü kadar insandır
Ağzından çıkanı, kulağı duymalıdır
Haksız yerme, sövme, yakışmaz dile
Kul kula acı söz, yalan ne hadde

Ahde vefa, kadirşinastlık olmalı serde
Mütevazilik, zerafet yoksa sende
Kendini boşa beğenme

İkazdan anlamayana, susarak vermeli ceza
Her kim kimi beğenmiyorsa, şöyle bir bakmalı aynaya
Boyuna, posuna, endamına ve utanmalı, ar damarı patladığına

"Sen seni bil sen seni" kesmelisin sesi
Benlik duygunu tımar etmeli, rahatsız etme kimseyi
Cazgırlık yakışmaz insana, ucuz plânlar dolanır ayağına

Sanmaki iki kibar cümleyle sevilirsin
"Söz uçar yazı kalır", okundukça bilinirsin
Düşersin gözden, yalnız kalır, sevilmezsin

Rüzgâr değil esemezsin başına buyruk
Yakında kalmayacak yanında dalkavuk
Emeğe laf etmek, beğenmemek, nerde kaldı kulluk

İmge dizeleri süsler, akıl beyinleri, düşünce insanlığı
Düşerse hepsi yerlere, kel başa şimşir tarakla kalırsın
Sen karşındakileri aptal mı sanırsın!..



ayşe yayman

çok kızdığım birgün kağıda yazıp hiç değiştirmeden aktardım, şimdi okurken sadece gülüyorum