"Çayımız demli
Hem de şekerli"
Ne kadar naif ve masum bir beklenti/dilek...

Ahmey bey şairim, nedense bu şiirinizin bana verdiği duygu, Ylmaz Güney'in bir filmini anımsattı (en az otuz yıl önce gördüm, "Duvar") O filmde bir sahne var, ceza evinde yatan mahkumlar çok sıkıntı içindeler vs malum...
Mahkumlar arasında çocuklar da var, anımsıyorum. O çocuklardan biri çok mutsuz, evini, annesini özlüyor, ama umudu yok oradan çıkmaya... Ve yalvarırken diyor ki "allahım, beni başka bir hapishaneye gönder!" Yani o cehennemden çıkma umudunu yitirmiş çocuk; fazla bir şey istemiyor. Bir cehennemden sadece başka bir cehenneme gitmek istiyor; acısı belki biraz diner diye... İşte o çocuğun o masumiyeti ve umutsuzluğu gözümün önünden hiç gitmiyor...
Yani halkın çay içebilme arzusu... tek lüksü, çayı şekerli içmek... Ne büyük mutluluk! Yine de çayı şekerli içmekten gayrı bir beklentimiz yok bu sistemden, der gibiydi şiir...
Ve umutla direnmektir yaşamak...
Gereksiz uzattım, af ola, şair.
Saygı ve selamlar olsun.

Muhteşem!..Adı üstünde.karanlık güç güç olmaktan çıkmıştır..Hangi karanlık aydınlık karşısında tutunabilir ki..Aydınlık güzel günlere bayram tadında..Sağlıcakla..Saygıyla..