canlarını en yufkalarına gömenler
feleğin kalbinden ağlarlar
değince, en derinlerine kanarlar



……



“can”ım !
- ürküye kapılırım sensiz -


sana ağlasam
ağlayamam
suyunu tüketmiş bir bulut gibi
gözlerim kararır
sessiz fırtınalar birikir dağlarımda
yüreğimden kanamış bir bozlak havalanır
hangi mevsim
hangi gün
ağlayacak bilinmez
başımda felaketim dolanır


oysa
bir baharda sızmıştım yüreğine
senin haritalarını da beraber çizmiştik
başı bulutlu dağlardan önce
yeşil ovalar
mavi ırmaklar da yapmıştık
güneşle boyamıştık topraklarını
yine kim ağıt öğretti sana
baksana, nem topluyor kara gözlerin !


- yıkılmış bir yanın var onaramadığım -


korkular yatırma içine
bir gülüş armağan et bana
tutkulu bir alev gibi saklayayım gözlerimde
sana bir abıhayat çalayım
kırkikindi yağmurlarından
hele bir de
gelirse arkasından
yapraklara türkü belleten esinti
belki de,
bir buket çiçek devşirir ilkbaharlardan


aldırma!
göçmen kuşlar,
varsın çığlıklarını bıraksın vadide
umudun şehri var diyorlar az ileride


unutma,
- sensiz firar etmeyeceğim ! -











28/08/08-antalya
Sıtkı ÖZKAYA