ben senyolundan nokta kaldırdığın sevap boş geçmek olmaz nasır tutar fısıldayan dudaklar kırılır kanatları kolların avucuna tutunamayan su hep geç kalan olur acelesine gülümsüyorken ölmek sevmenin mavi prangaları gönüllü kulluk bizi özgür kılan uzak bir adacığa kalmak vardı kendinle kendimden dediğim toprak göğsünde dalgalar beni gör tahta camlarda geçmişten kepenkler diyemem artık sana göğü ben olup seyret yaşamak sözü kapalı kapılar ardına deyimler sözlüğünde basamakların ritmidir kendinden yükselmek sahilde bankların tuzlu hatıratı terli bir alından uzanıp uzağa olabilirse yerin diline çözülmek ş |