~sen giderdin
ve ardından yağmurlar yağardı
bir bulut kaplardı gözlerimi
ağlardım ~

sarsılmazdım
bir dağ gibi durduğunda yanımda
ufkun kızıl kıyametini düşlerdim
gülerdin
gülünce birikirdi gamzelerine cennet
yokluğun tufan
yokluğun cinnet

~sen giderdin
ve yağmurlar yağardı
bir bulut kaplardı gözlerimi
ağlardım ~

buğday kokulu saçlarına düşünce aklar
söverdin gelmişine geçmişine
hata payı sayardın yaşamı
çocukken vurulmuştun düşlerinden
kuş sürüleri geçiyor üstünden
kaldır ellerini topraktan yeşersin cennet
bitsin bu yokluk
bu karanlık
yeter

~sen giderdin
ve yağmurlar yağardı
bir bulut kaplardı gözlerimi
ağlardım~

komünist güvercinler uğurladı gidişini
berrak güller,elbiseler ve gözyaşlarıyla
sesini yitirdim karanlıkta
kuyumu kazdım
suyun bilincine tevekkül ettim

kendimi bırakıp boşluğa ağladım
yağmurlar yağdı
sen giderken