Kırlangıçlar uçuyor mavi çarşafın üzerinde
Yansımaları kendilerinden şen
Bir uzak bir yakın ama bir
Yaşıyorluk hissi.
Dalgasız kıyıların köpükleri patlıyor çıtsız
Güneş et yakmada insafsız
Oh...
Bi dur,
Bir izin ver
Yoruldum....
Bi sal beni an kadar şuraya...
Kendimi seveyim ayak uçlarımdan başlayarak
Adımıma methiye düzsün göz kapaklarım.
Yürüyeceğim yine senin çizdiğin ortada...

Kırlangıçlar geçiyor mavi çarşafın üzerinden
Kaldırımlarda pinekliyor martılar
Terim gözümü yakıyor
Saçımda takılı kurumuş yosunlar
Oh diyor dudağım oh
Ohh diyor na şurası ohh
Bi dur
Bir izin ver, yoruldum.
Şu su gibi çok dalgalandırdın
Anca duruldum.
Bi sal beni an kadar şuraya...
Kırlangıç kadar özgür değilim.
Suda balık kadar yemim.
Kuru yosun kadar hafif kütlem
Beni taşımaktan eğik belim.

An kadar durayım burada.
Kırlangıçlar uçsun
Sen alana kadar çerçevesinden gözlerimin.
An kadar derin bir nefes alayım,
Çarşafın bir kenarında elim.
Güneş örtüsüzlerimi kavursun,
Terim, göz yaşım kurusun,
Derininden bir Ohh diyeyim.
Sonra, ne istersen o olsun.

22.06.22