Bu bir Özge meydan imiş
Şol Mihengi: iman imiş
Nefse behâ biçen: yaşam
Haktan: hüküm Ferman imiş

Ölçülür yaşam da :cevher
Gizlisi yok’ ayan: her şey
Her bir kula açık pazar
Kullar alınıp satılırmış

Elde kalmaz bir iktidar
Açılır sırrı insanın
Her kul: her bir hali ile
Kendin alır satar imış.

Bıraktık arkada ömrü
Göründü Her gülün goncası
Verilip her kulun hükmü
Mezarına girer imiş

Mahkemeyi Kübra denir
Bu aleme anla gönül
Hakime hak şahidi hak
Bunda yanlış olmaz imiş

Aranır insan da vasfı
Aldanma hayali nefse
Sahipsiz akarsu değil
Hak değirmeni döner imiş

Aktığı haller zapt eyledi
Her layıkı rapteyledi
Baktı gördü hükm eyledi
Dünya mahşer meydan imiş

Yaralı da döndü durdu
Hak onu mihenge vurdu
Her bir kulun sol mihengi
Ol hazreti Kur’an imiş

Habibi hak dedi buna
Dünya tarla her bir kula
Eken biçer düşer yola
Mezarına girer imiş.

Aldık yaramaz şeyleri
Bıraktık kıymetli Cevheri
Bu halimizin benzeri
Delilik ve cinnet imiş

Bak haline adam olup
Aldanma hayali nefse
Bu alemde esip yağan
Her bir rüzgar diner imiş

Bu meydan Özge meydandır
Bu meydan ala meydandır
Münkire zehr-i zindan
Hak dostuna Cinan imiş

Halimiz ortaya çıktı
Gizli gözler bize baktı
Herkes çırasını yaktı
Ah çıramız yanar imiş

Yaralı tozdu kül oldu
Dünyasında alevlenip
Yaşamında mahçup oldu
Çok ulu imtihan imiş

Mustafa Çoban
25.3.1997