Üzerimde yılların yorgunluğu!
Doğrulup başımı kaldıramıyorum!
Kahrolası bitmez ki çektiklerim!
İstesem de içinden çıkamıyorum!

Bir kabus ki çöker üzerime gitmez!
Kaldıramam ellerimi koynumdan!
Ayaklarım unuttu ayaklanmayı sanki!
Dizlerim kırılmış gibi kendini tutmaz!

Yaşamak azaba döndü çekilmez oldu zaman!
Bilmem nedençıkarır zorluğu kendi nesline İnsan?
Düşünmüyor her inişin bir yokuşu var diye!
Bu anı yaşar zulmedenler yarınını düşünmez!

Dönüp baksa durduğu yerden bir geriye!
Nerden geldi vardığı yer nereye?
Bir gün olur benzer elbet sütü dökmüş kediye!
O bilmez ki son pişmanlık Kâr etmez!

Günü yaşar görmez ne hale geldi bedeni!
Çöküşü an gibi olur düşünemez geleni!
O sanar ki hükmü sürer ebedi!
Para olur maddiyattır onun taptığı mabedi!

Bin helal-i götürür der kitaplar birse Haram!
Yetim hakkı yıkar olmaz karşısında bir duran!
En güzeli Hak-tır en büyük mekan!
Asalettir İnsanlığın temeli odur mektebi!