Geceler muhabbet vermiş çaresizliğime…


Mavi şafaklara asılı kaldı…


Bakışlarının gölgesi siyahtır,
ben her bakışında ,vurgun yediğim anlarda
medceziri geçmişti…

Çareler tutsak,
Demir kapıları açılmaz salaş hallerimin
Zaman zamandan çekip gideli bir kaç takvim esareti yaşıyordu…


Ben yine bir kaç yere ,bir kaç vakitte,
bir kaç ömür boyu sürgün ömürler yaşıyordum…


Hayli serserilik yapan gölgem, serinlikleri en kara kıştan …
Çoktan ayaz mağlubiyeti tatmıştı…
Sarılmak isteyip sarılmadığın,
Her sabahı kahırlara emanet ediyorum.

Hafızamdaki silik gözlerini İstiyorum gölgesi coşmuş
Çocuk sevincini ardıma arsız baharları da takıp yaşamak.

Kabul görülsün diye olası gördüğüm,
İlk kilise ayazmasına atıyorken buluyorum kendimi.
Ve cebimin dibindeki Beş kuruşun tekini...


13/05/2022

Yunus Yaşar