Herkesin bir hikayesi vardır,
Dinlemek istersen dökülür önüne,
Gün ışığına çıkmamış,
Dudaklara bile küskün,
Görünmez duvarların ardındaki,
Zincire vurulmuş bir yığın acı..
Apayrı zamanların akşam üstülerinde,
Kara tahtadaki kayıp zemheriler,
Sokak lambalarına mimlenmiş sızılar,
Bir mahkumun göz nuruyla işlenmiş,
Boncuktan kuştaki umutlar,
Sır vermez namahrem kardelenler,
Sırrı kadim bir ömürlük yola çıkılan,
Elde kalan geçmiş bahar mimozaları...


Göz hapsinde satırlarım,
Heybemde neler taşırım kimse bilmez,
Senin canın acır mı?
Benim canımın acıdığı kadar..
İhtiyatsız sevişmelerde,
Tutunmayı başarabilseydim sana,
Artık ağlamak için bile geç,
Dilimin ucunda söyleyemediğim,
Sürgünde mahpus sorular,
Sahibini arayan devingen gönlümde,
Tedavülden kalkmış,
Vaktin serptiği kasımpatı kokuları,
Aşmayı bir türlü beceremediğim,
Uzun uzun sustuğum düş kuyuları...


Kekik kokulu türküde yazılır sevda,
âşıkane bir nârâ tadında vaveyla,
Ruhun en nadide maslahatgüzarı,
Töhmetli sancılarda sorgulanır bedenim,
Sevinçlerim kursağımda beklemede,
Saçak altlarında gürültüsüz sözcüklerim,
Hep bir beden büyük geldi hayat,
Düşüp kalkmasını da bildim,
Hayallerim şahit,
Acıyla mayalanmış şarkılara,
Olmazlara meyilli kara talihim,
Ab-ı gül kokan arşınlanmış dizelerimde,
Ada vapuruna dadanan arsız martılar,
Demem o ki;
Aralık bırakmak lazım pencereleri,
Hatırası bizim olan bir sevda adına,
Ben mi kimim?
Gidenlerin unuttuğu bir kardelen...