Avlularda ayak izleri çocukluğumun
Anılar yağmakta diktiğim fidanın üstüne
Baharsız gelen kışların uçuşmaları
Üşütüyor yalınayak Akşam türkülerimi
Kıvrılıp duruyor notalar hepsi bir köşeye



Annemin tel dolaplarına saklıyorum
Biriktirdiğim tüm anılarımı
Bir kaç emek izi
Birkaç kırmızı bulut
Hep kan yağıyor
Açtığım her mendil


Davalarımız vardı bizim
Gül kırmızısı
Yanan yüreğimizin renginden
Dağlara taşlara kazımıştık terimizi
Kazanacaktı emek
Baharsız açan çiçekler gibi
Solduk gittik öylece
Ağlayansa bir tek
Tekrar dönelim diye
Ardımızdan
Sütünü döken bir yürek


Ne yiğitlik meydanıdır bu dünya
Nede onur
Yazmış birileri trajik komik bir oyun
Bozmaya çalışırsan
Vatan hainidir adın
Bakma sen kasalarındaki trilyonlara
Senin alnından akan damlalara
Evine götüremediğin birkaç ekmek kırıntısına
Düzenin adını vatan koymuşlar
Sömürdükçe
Yaşasın vatan demişler
Kendilerini vatanla özdeştirmişler



Anneleri kutsaldır seninkinden
Bir tek cumartesidir anneliği derler
Bre tarih bilmez okuma özürlü
Bilmiyorsan açta öğren
Kaç bin ana kuzusunu denize atmıştır faşist diktatörün biri
Okyanuslar bile kurumuştur Arjantin’de

Bir umut bekleyişidir
Irmakların denize her dökülüşü
Kokusu gelecektir elbet bir gün
Kendi gelmese de
Her cumartesi bekleyişi umuda dikilen bir fidedir
Fideler büyüyüp orman olacaktır elbet