Vuslatının 10. Sene-i devriyesinde Üstad KARAKOÇ’a rahmet ve saygıyla...

Giderken bizlere koyup gittiğin,
Sevemedim ben bu devri Karakoç.
Her defasında bir sitem ettiğin,
Sevemedim ben bu devri Karakoç.

Dost dersin arkandan kazar kuyunu.
En yakın bildiğin gizler huyunu.
Çözemedim hâlâ türlü oyunu.
Sevemedim ben bu devri Karakoç.

Neslimiz aslını unuttu gibi.
Söz zirve, davranış ta yerin dibi.
Aklıma sözlerin geliyor tabi.
Sevemedim ben bu devri Karakoç.

Doğruyu söylersin köyden kovarlar.
Söz verir, unutur, baştan savarlar.
Dert ortağın olur soğuk duvarlar.
Sevemedim ben bu devri Karakoç.

Hele şu utanma artık yok oldu.
Aklar kara oldu, kara ak oldu.
Saldık ipi sanki bize hak oldu.
Sevemedim ben bu devri Karakoç.

Nerede yazdığın Mihriban şimdi?
Saçları ne renkti, aslında kimdi?
Sendeki o sırra edep hakimdi.
Sevemedim ben bu devri Karakoç.

Mesut’um herşeye susarım usta.
Sesimi bir ömür kısarım usta.
Kur’anı getir el basarım usta.
Sevemedim ben bu devri Karakoç.

Mesut ALTUNKAYNAK