İnsan tohumunu umuda ektik
Çoğunun hasadı pazarın malı
Islah olsun diye çileler çektik
Çok azı yolunca HAK’ka sevdalı


Kimisi ısırgan, kimi baldıran
Kimisi bahçede gülü solduran
Kimisi ruhlara neşe dolduran
Kimisi baharın çiçekli dalı


Yaşadıkça insan seyrüseferde
Bilinmeze gider gören de kör de
İdrak geçer akçe olmayan yerde
Kiminin karanlık menzile yolu


Kiminin meyvesi vardır doyduğun
Serin gölgesinde huzur duyduğun
Kimisi her şartta makbul saydığın
Kimisi faydası olmayan çalı


Kimi ömür boyu naçar kalırken
Kırk yamalı çula mahkûm olurken
Şükretsin faslından öğüt alırken
Öğüdü verende acemin şalı


Kiminin varlığı canına batar
Hainle yan yana durup iş tutar
Kimisi mevcuda değerler katar
Kimisi petekte anzerin balı


Aydınlığa dönük yüzü kiminin
İnsandır cevheri özü kiminin
Hevesle sürülür izi kiminin
Böylesi TANRI’nın muteber kulu