Kaybettim hayat renklerimi
İzledim sessizce tek tek gidişlerini
Nasıl kaybolduklarını sonsuzluğunda
Kaldığım karanlık sessizliğin
Donmuş karanlık bir ülkenin
Anlamsız renksiz mültecisi gibiyim
Hayal dünyamdan kalan tek gerçek benmişim
Yok kalmadı renkleri gözlerimin
Mutluluk esintisi olmuştu içimde
Mavi gözlerinde huzurun her tonu
Gördüğümde her sabah gözlerini güneşim
Ruhumun aydınlığı olurdu sözcükleri...
Kokusunu bile hissederdim güneşin
Huzur renklerinin gelişini izlerdim
Renklendiren ömrümü gök kuşağım
Sonra sessizce gidişini renkli geleceğimin
Karanlık tek renk baktığı her yer gözlerimin
Yağmur istiyorum bugün yağsın bekliyorum
Temizlesin kokusunu hayallerimdeki renklerin
Yok kimseye isyanım dünyalık nefretim
Senden önce karanlıktı gördüklerim
Dilimi bilmeyen insanların arasında
Yabancı bir ülkenin karanlıkta kalmış
Sessiz mültecisi gibiydi hayallerim....