Bazen bir şiir boğazında düğüm olurda
Yutkunup durursun çoğu zaman
Sözcüklerin birbirini öldürdüğü arena gibi
Hıçkırığa dönüşür kimi zaman
Gizli bir eldir zehir şırıngalayan
İşitilen, duyulan ve koklanan
Depreşir tüm gücüyle bataklığın dibi
Çekip çıkarır bir güç oradan
Son bir hamleyle ayaklanan.

Kuşkulu bir bakışla irkilerek
Dersin ki öfke neden, isyan neden
Beklenti ne, üzen ne
Bu hasret neden
Nereye gitsen bırakmaz peşini
Duyarsın ilgisiz bir cevap sanki
Söylenir o ses hiçbir zaman.

Şimdi gözlerim dolu olsada
Amansız acılarla yenilmeyeceğim
Daha büyük yıkımlara hazır olacağım
Kaynaşan sesler yüreğimi yaksada
Hayır vazgeçmeyeceğim.

Ne kadar çok isterdim hasrete ulaşmayı
Ne olurdu yazgımı değiştirebilseydim
Dağlarda batan güne
Köpüren sulara ulaşabilseydim
Özgürlük ve unutuşun yolunda
Yürüsem, koşssam yükselebilseydim.

Her ne kadar gönlüm yansa da kederle
Acılarımı hapsedeceğim içime
Ve diyeceğim ki umutlarımı bitirmedim
Geri dönmeyeceğim hiçbir zaman
Yola düştüğüm zaman...






Mustafa Yaman
27 mayıs 2022