GÜLDÜĞÜNDE GÖRÜNÜRDÜ
AĞZINDA İNCİ TANELERİ

Ümmi Mabed getirip araştırmaya
Dedi hem Aişe-i Sıddıka

Gülse o gezegenlerin kahraman hükümdarı(360)
Şevkten titrerdi arşı Allah’ın

Utancından o dinin senedi
Kahkaha atmadı derler ebedi

Öyle utangaçtı ki o Sidre’nin Efendisi
Bakmaya utanırdı Melekler

Bir gün o visalinin gül bahçesinin papağanı
Kahkaha atmadı keklik gibi

EBU HÜREYRE ANLATIYOR:

Bir başka rivayetinde Ebu Hüreyre
Anlatır bu olayı bir başka defasında

Alemin fahri gülünce dişlerini
Kutusu açılacak cevherinin

Yeni ay ve güneş gibi nuru parlayan (365)
Baştanbaşa evrene salardı ışık

Işık saçardı o göz alıcı nur
Şuleler yer yer olurdu zahir

Şöyle şeffaftı o saf cevher
Işıltısıyla dolardı etraf

Gülse izzet ve şerefle o melek nesli
Dokuz felek derdi ‘İzzet veren sensin sen’

Olmasaydı dişleri bir ışık karanlıkta (370)
Karanlık içinde kalırdı dünya

Buldu onunla şeref din ve devlet
Sanırsın şeriat yoluna dikildi meşaleler

Gülen güle dönüp açsa ağzını
Nur saçardı ortalığa o dişler

Görünürdü apaçık nurdan ışıklar
Yansısı duvarlara düşerdi yağan ziyanın

MÜBAREK YÜZLERİ

Dedi O parlak nurlara erişen
Allah’ın Aslanı ve dostu Ali

Parıldayan yüzü yuvarlaktı O’nun(375)
Nitekim cirmi O on dördünde ayın

Yüzü benzerdi yuvarlak aya
Zatı ayna idi Mevla’ya

O ay yüzlünün yanağının kadehi
Aşk şarabının idi sırça sarayı

Güzelliğini arz etse O Halil’in mahdumu
Yusuf’u anmazdı asla Beni İsrail

Şöyle nurluydu o güzel yüzü
Ona bakılmazdı ışıklarından

Alemi ansızın gelen bir devlet gibi (380)
Aydınlatırdı parlak ay gibi

Açıklamıştı o yüzden Fettah olan Allah
Olduğunu ‘fi ha misbah’ ayetinde

Baktıkça Kabe tarafına
Secde ederlerdi ay ve güneş

Dünya diyarında O parlak yüz
Harap etti ateşperest mabetlerini

Yanağının mucizelerinin hepsi
Edemez naklini faal akıl

Güneşiydi din ve dünyanın O (385)
Huda’nın gören gözünün bebeğiydi O

O kadar güzeldi O ışıltılı yüz
Aşıktı cemalinin güzelliğine Celil’in

Güzelliğinin bahçesinde o renkli yüz
Bir açılmış güle benzerdi hemen

Dahi o varlığın övüncü
Yani zatı uğurlu O Peygamberin

Pak yüzünde olan latif etli
Ne tombul idi ne da zayıf

Hem dahi o iki taze yanak
Gerçek çok etli değildi derler

Hasılı sağlam kavil bu ki Resul
Yani o visal güneşinin çeşmesi

Buğday tenlilerin akıydı tamam
Parlaklığında vardı tam bir saflık

Gün gibi baksan o mükemmel bedir
Söbü gibi görünürdü yan bakana (yamuk,sönük)

Ne uzun idi o parlak ay ne kısa
Edipler ona der çizgileri değirmi yüz

Kutlu ağzı ve devletli dudakları
Orta yollu idi düzgün

Lal renkli kevserine etmişti Celil
Sebillerin sebilini köyünde etmişti sebil

Hem dahi İbn-i Hale dedi
Ay yanaklı dolunay gibiydi

Ahmet Kemal