Giderken yüreğinde bıraktığım boşluğu.
Anıları duvara astığın gün anlarsın.
Hikayemize uyan, en anlamlı başlığı
Herkesten umudunu kestiğin gün anlarsın.

Çaresizlik içinde, görünce bir kadını.
Zorlanınca söylerken, ona kendi adını.
Yalnızlığın o acı, geniz yakan tadını.
Çıt çıkmayan bir eve, küstüğün gün anlarsın.

Artık evine çerez bile almadığında.
Kapın hiç vurulmayıp, zilin çalmadığında.
Bir bardak çay koyacak, kimse kalmadığında.
Yarana bir avuç tuz, bastığın gün anlarsın.

Olur olmaz şeylere, her gün aklın takılıp.
Matem havasındaki, bir odaya tıkılıp
Hayat anlamsız gelip, yaşamaktan sıkılıp.
Yata yata yatağı, yastığın gün anlarsın.

Kazanımın altına, odun kırdıklarında.
"Er kişi niyetine" saflar kurduklarında.
"Nasıl biriydi?" diye, beni sorduklarında.
Tek kelime etmeyip, sustuğun gün anlarsın.

(Onuncuköylü)