Akşamın hüznü yağmaya başladı
yalnızlığıma
neşeli günlerime inat
sürgünde kalan umutlarım
yarım kalacak gibi yarınlara.

Geçip gitmiş örüntüler hayaliyle
şimdi yalnızım
yağmurda kalmış bir kelebek gibi
anılarıma sığınmış
kısalan günlerimi beklerim.

Gülüşüm
çamura basmış ayak gibi
durur altımda
apak günlerimi özlerim.

Ve bir kırlangıç sürüsü geçer aniden
inatla
bıçkın gibi kanatları
bihaber yalnızlığıma
ve ömrüm bir alev topu gibi düşecek önüme
zil çaldığında.

Camları kırıp çıkasım gelir
mavinin masmavinin ortasına.

İşte sensin akan suyumun çesmesi
diyesim gelir
de
dilim bir yuduma özlemken
uzanmaz kırılası ellerim.

Ben yalnızlığa yoldaşım
ezelden beri
ve
söz geçirmez zamana
alil kalası bedenim.

Neden öyle ayraçlı bakışların
bir hacet arar gibi üstümde
sen benim öznemsin
başka öğe kalmadı dilimde.

Yorgunum deyip noktayı koysam olmaz mı..
Bahri güven