(Şair Osman Çelik’in şiirine nazirem)

Bu köyde doğmuşum ben buralıyım
Bağrında yetiştim, gör beni beni.
Gurbette yaşadım kalp yaralıyım
Sonra edeceksin, kör beni beni.

Çepelce’ye yakın evimiz varmış
Üstü huğla örtük biraz da darmış
Sel baskınından her yıl bizarmış
İnanmazsan ordan, sor beni beni.

Sonra evimizi satıp gitmişiz
Mulla’nın evini mesken etmişiz
Arı, koyun alıp mal gözetmişiz
Senden vaz geçirmen, zor beni beni.

Komşulardan taraf kovanlar boldu
Evimizin önü kavşak bir yoldu
Anam babam öldü evler yok oldu
Yerin boş olması, yer beni beni.

İlkokulu sende, okudum beş yıl
İnan sevgim halis, hem pırıl pırıl
Bir defa da olsa boynuma sarıl
Sevmezsen alnımdan, vur beni beni.

Küçükken kanelde öğrendim yüzme
Kazma pamuk derken tarlada gezme
Vicdana gel köyüm sen beni üzme
Üzeceksen köyden, sür beni beni.

Olmayayım herkes için sakınca
Dışlanıp da beni bu hâl sıkınca
Irmak kenarında suya bakınca
Kepip suya atar, yar beni beni.

Okul görev derken olmadım mukiym(1)
Kusur işlediysem ceza ver çekiym
Emir et meraya fidanlar dikiym
Çalışırım bıkmam yor beni beni.

Cami yenilenmiş cemaati az
Telafi olmazsa bir kenara yaz
Namazlar kılınsın edelim niyaz
Suçlamazsın her hâl bir beni beni.

Okulum harabe bom boş duruyor
Bahçede ağaçlar bir bir kuruyor
Niye açılmaz ki gönlüm soruyor
Açılmazsa yakar kor beni beni.

Bir zamanlar vardı köyde üç bakkal
Bir gidilse köye az ya da çok kal
Ünal abi de yok öylece bak kal
Köyde ilk yıllara ver beni beni.

Köyüm neden düştün sen bu hallere
Geçim derdi attı gurbet ellere
Şimdi hüzün düştü tüm gönüllere
Soğutamaz yağsa kar beni beni.

Köyüm seni nazlı bir yâr bilirim
Yeter ki işmar et sağsam gelirim
Behlül oldum elbet bir gün ölürüm
Mezarda toprakla sar beni beni.

24.05.2022

(1) Mukiym: İkamet eden