11
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2341
Okunma

saçlarının bittiği yere açar kucağını hep kan kuyuları,
her sencil arsızlığımda gelip
benden önce alır canını parmaklarımın.
I
bilemedim hangi şimdinin ertesiydi
senin sırtını verdiğin?
hala göz sağanaklarımın altında,
geçmiş adımlarını sayarken
yakalıyorum kendimi.
yürek ayana
en sapa yerdeyimdir şimdi,
hangi yanımı ayaklandırdıysam yoluna,
kayıp.
II
çıkardım üzerimden
benimden aralı vücudumu
ve çürüttüm etlerini
ardını gördüğüm her yerinin.
söylesene sevdiğim
üzerimde ağırladığım o astarsız çıplaklığın
ne kadarıydım ben
ya da o çıplaklığa işlediğin el motiflerinin
ne kadarı sen?
5.0
100% (1)