Gizil bir yaşam
Kapıları aralanan
Eskimeye yüz tutmuş
Tebessümler yüklü dudakta
Kıyıya vuran mutluluk
Çiçek açar
Sabahın ılıklığında
Yeniden bulunca kendini
Şehrin uğultulu sokaklarında
Usulca uzanır sokağın koynuna
Susup içine döktüğü zehirleri
Salar boğazın sularına
Hiç bitmeyen,
Hiç tükenmeyen
İç sesine "Haydi ordan" deyip
Ansızın karşısına çıkan gerçekleri
Titrek elleriyle okşayıp
Yüreğini asarak erguvan dalına
Salar kendini boğazın
Azgın sularına
Yorgunluğa esir düşmüş vücudu
Gelir kendine
Saatlerce kulaç atar
Geçmişten geleceğe
Derin bir nefes alıp
Kaldırınca başını göğe
Aralanır
Çığlık çığlığa simit bekleyen
Martıların gagası
Yorgun belleğinde anılar
Üzerinde güneşin yakıcı ışıkları
Atılan onca kulaç
Kaçamaz kendinden
Karşısında Kızkulesi
Uzaklarda kavuşmaya can atan Galata
Kavuşmaları için
Yıkılmalı bu şehir
Oysa kuyruğunu kısıp
Pierre Loti’ ye sığınmıştır
Şehrin sokak köpekleri
Bir kaç kuru ağaç gölgesinde
Şiir meclisindedir
Şairlerin en eskisi
Hesabını veremeyeceği
Hayallerin peşinde
Rükuya durmuştur
Necip’i, Haşim’i
Adı bilinmeyen
Nicesi
Bir kırık ay altında
Surlarına yazdığım
Adın kadar
Silik ve yıpranmış yüzünde
Yılların eskitemedi
Bakışımın izini bıraktım
Şimdi kaldırdılar beni
Hayal kırıklıkları müzesine
Kirpiklerime kadar inceliyor insanlar
Akın akın gelip
Beyazlara boyadığım mabedimdeki
Nadide eseri
Duvara asılı insanlığım
Pankart kaldırır kapıda
Hesaplaşmak istediklerim meçhul
Öyle tanıdık ki
Sokak başındaki zürafayla
Dertleşen sokağın delisi
Her harfine bir ömür feda edilen
Şiirleri okuyor Sunay diye birisi
Ben sana dokunamasam da
Başka hayatlara dokunuyorum
62 tavşanıyla kovalamaca oynarken
Tüm bunları barındıran
Çıkmaz sokakta
Umut kıyılarında dolaşan
Güleç yüzlü bir adam
"Gördünüz mü?" diyor
"Gördünüz mü?"
Müzedeki çaresizliğin dibini
Aman dokunmayın
En nadide eser o
Çıkarıldı bu yüzyılda
Kızkulesi’ni bağlamaya çalışırken
Galata’ya
Durgun bir denizden
Ah Sunay
Kuramasa da
Şiir Cumhuriyeti’ni
Yine vurdu sözleriyle
En derin yerinden
Bitmiş bir hikayenin
Hikayeden habersiz
Dilberini

14052020