Güzel bir güne uyanırken mehtap
Bu kadar daha ömür var mı bilmem
Mısraları karalarken düşündüm
Yeter dedim bir anda bunca elem

dalmışım
gözlerim kapalıyken yazıyorum
bir ara uyumuşum hemen irkildim
ortalık kararmış görmüyor ve yazıyordum bilgisayarda ne garip...
bu gün yine özlemiştim ben seni
utandım söyleyemedim görmeyi
elimi tutacağını beklerken
uyandım öylesi renkli rüyadan...

saat sabahın tam da yedisiydi
erken kalktım ağaçlar dikilmişti
yağmurdan hep yapraklar da dökülmüş
otlar şaha kalkmış taylar gibiydi...

zulasında dallarım bir tohum bile kalmamış fırtınadan...
Sen neredesin nerede
Güneş doğuyordu yine de
bir öpüş bir öpüş daha bulutları sıradan sımsıcak
sıcaklığını duyar gibiyim mevsimin, ellerimde
susayan yangınlarında alev alev yanardı dudağım
işte boş bir lakırdı sözlerim
kabullenir olduk bizler her şeyi....

Behçet Bük Eskişehir.
8.5.2022