DURAKSAYACAKSIN
Keskin kayaçlar uyanır rüzgârda
gün ışığı geçer yapraktan papatyaya sonra… Gün batımından sızan renk taç yapraklarında kalır gülün. Savrulan kumlar ısırır dalganın ardında bıraktığını. Bir yıldız çizer kenarlarını ak karın ve kırağının. Sessizliğin ortasına yürür göğsünde durur. Fırlatır orman tüm yeşilini başımızdan aşağı ve sonra sonra bükülür mevsim akşama karanlığa. Yokluktan sızan saatlerde binlerce kuş cesedi. Yüreklerde avlanır/mış ölüm. Duraksayacaksın. Uzaklaş. Sessiz. Sabah. Deliliğin yüzü. Nedir ki hayatın tadı? Ölüm. Suyun renginde. Ben hep ölümü yazan görünürüm. Hakikat sırlarını sözle söyleyemem. İmkânsız. Ne düşünceye sığar. Ne de onu söylemek mümkün. FATMA LEYLȂ DENİZ 15.11.2020 |
Emeğini yüreğini kutluyorum
_____________________________Selamlar