Hayat bir sergi salonu,
Yaptıklarımızla,
Yapamadıklarımızın,
Bir ömür sergilendiği..
Çizgilerinden ödün vermeyen,
Ünlü ünsüz ayrımı yapmadan,
Kırık kalpler galerisinde,
Vitrinlere hummalı acziyetin yansıdığı...


Bir serçe kanadında ağıtlar,
Şuursuz koridorlarda dolaşan,
Körkütük yalnızlığın ayazı,
Sessiz dümende seyir defterine yazılan,
Kül tablasına bastığım,
Züğürt tesellisi yıllar,
Vedalar zordur her daim,
Satırlara yaslandığında aşk,
Sonu kalu bela kifayetsiz özlemlerin...


Körün gözü açılınca,
İlk bastonunu kırarmış misali,
Bazılarına gerçekten değmezmiş,
Kara kışlara demir atarken,
Rüzgarda salınırken mim durağı,
Su testisi su yolunda kırılır,
Şah damarıma yakınken kasvet,
Çarmıha gerili kalemim..


Uzanıp dizlerine hayatın,
Yoruldum demeyi çok isterdim,
Ufak bir cesaret kırıntısına muhtaç,
Umudun beşinci mevsimi,
Nazım’ın satırlarında yaşar gece,
Yollarımız daraldı suskun yaralarda,
Çiğ düşmüyor artık sabahlarımıza,
Vakit geldi mi ne!
Oysa derler ya;
Katilidir aslında herkes kendi ömrünün...