Can dedimya sana bilsen canım nasıl acıyor.
Hasretinden ölüyorum farkında değil misin?
Ben inkara meylettikçe canım yine can diyor.
Hep nefessiz kalıyorum farkında değil misin?

Olmadığın saatlerde zaman duruyor işte.
Gözü yolda bekleyişler hayli yoruyor işte.
Cansuyundan mahrum olan böyle kuruyor işte.
Günden güne soluyorum farkında değil misin?

Gülüşünde saklı kaldı şu ömrümün miadı.
Gülüşünü yitirince kalmadı ömrün tadı.
Gülüşün oldu diyorum dünyanın diğer adı.
Derinlere dalıyorum farkında değil misin?

Yüreğimde binbir hüzün demlenir ne zamandır.
Can dedikçe şu yüreğim gamlanır ne zamandır.
Ruhum yılkı bir tay idi gemlenir ne zamandır.
Araflarda kalıyorum farkında değil misin?

Gurbetim de sılam da sen, sensin bu cana deva
Boynumu bükük bıraktı sevda denen bu dava.
Sen bana bu hasretliği görürken her an reva,
Ben her an sen oluyorum farkında değil misin?

Sen artık içerimdeki ettiğim derdim oldun.
Dönüp dönüp hüzün ile baktığım ardım oldun.
Mesut’um geçemediğim vatanım yurdum oldun
Yine sana geliyorum farkında değil misin?

Mesut ALTUNKAYNAK