Hatırlıyor musun kırmızı gülüm?
Bir dut ağacının altında tanışmış,
Bir otobüs terminalinde ayrılmıştık.
Ayrılığın acısından olacak ki
İkimizde çocuklar gibi ağlamıştık.
Hatırlıyor musun kırmızı gülüm?
Bir bahar günüydü...
Köşe bucak gizlenerek
Fabrika bahçesine kaçmıştık.
Sinemada birbirimize sokulmuş
Parkta el ele tutuşmuş,
İki yeni âşık gibi mahcup
Bayram çocukları gibi de mutluyduk!
Nazar mı değdi, nasıl oldu, bilmem?
Ayrı şehirlerin insanları olduk birden.
Hâlbuki aşkımız için neler diyorduk?
Melekler gelecekti güya cennetten
Mutlu olacaklardı ikimizin sevgisinden!
Ama filim kopuverdi kırmızı gülüm
Mutlu sonu görmeden…
Gelirim diye beni bırakıp gittin
Fakat bir daha gelmedin sen!
Dün bir falcı kadına rastladım
Falımıza baktı ellerimden.
Onun yalancısıyım,
O söyledi...
Bir daha buluşamayacakmışız…
Boşunaymış,
Boşunaymış seni beklemem!
Hep ayrı kalacakmışız kırmızı gülüm,
Hep ayrı kalacakmışız
Sen ve ben!

05 Mayıs 2022 / Mustafa YÜKSEL