Işıklı bakışın umudun rengi
Sanki yemyeşil bir şehir gözlerin
Perilerde yok o gülüşün dengi
Mecnun’a çeviren sihir gözlerin

Ab-ı hayat olsa katresi bile
Tereddütsüz dönüp bakmam sebile
Sonu ecel olsa yar bile bile
İçilmeye değer zehir gözlerin.

Gülüşün silahın kirpiklerin ok
Hedefin olmaya dünden razı çok
Özel bir çabaya ihtiyacın yok
Âşıkın etmekte mâhir gözlerin.

Bakışında senin bir sır,bir giz var
Hemen her anımda senden bir iz var
Bende ben yok artık sadece “biz” var
Kalbime vurduğun mühür gözlerin.

Aşkın rotasını kendim çizerken
Demir alıp liman liman gezerken
Nice Ummanlara dalıp yüzerken
Kapılıp gittiğim nehir gözlerin.

Yüzüne bakmaya can nasıl doyar
Türlü cefa versen gönül hiç sayar
Bırak mutluluğu çilem olsan yar
Çekilmeye değer kahır gözlerin.

Sensiz gecelerde kötü vaziyet
Yokluğunda zaman büyük eziyet
Gönlümde değil yar asıl meziyet
Beni şair eden şiir gözlerin.

Hasan’da bu sevdan hiç solmayacak
Kalbime bir başka aşk dolmayacak
Senden sonrası yok hiç olmayacak
Gayrı benim için âhir gözlerin.
Gayrı benim için âhir gözlerin.

Hasan Hüseyin YILMAZ