Garibin halinde bir telaş vardır
Benim bayramlarım ondan buruktur
Çocukların gözlerinde yaş vardır
Benim bayramlarım ondan buruktur

Doğarken aynıdır insanın dengi
Üstünlük sayılmaz teninin rengi
Dur durak bilmiyor menfaat cengi
Benim bayramlarım ondan buruktur.

Kanayan yaralar sarılıyor mu?
Aç olana sofra seriliyor mu?
İnsan; insan gibi görülüyor mu?
Benim bayramlarım ondan buruktur

Boşa gitmiş bunca verdiği çaba
Neden gelmez beklenenler acaba?
Yolu gözlüyüyordu bir anne-baba
Benim bayramlarım ondan buruktur

Bir çocuk; ’bayramlık almam hak’ dedi
Baba; ’oğul hiç paramız yok’ dedi
Çaresizlik şu ’canına tak dedi’
Benim bayramlarım ondan buruktur.

Kimisi bulamaz boyun büküyor
Öteki kaldırıp çöpe döküyor
Bu manzara içerime çöküyor
Benim bayramlarım ondan buruktur

Bir yanda kendini aç sananlar var
Bir yanda açlıkla sınananlar var
’Haketti’ diyerek kınananlar var
Benim bayramlarım ondan buruktur

Dert edecek birşey arar bulurum
Herkesin derdini derdim bilirim
Der Akgül’üm dertli yaşar ölürüm
Benim bayramlarım ondan buruktur.

Kemal AKGÜL