3
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
616
Okunma
Gözyaşı bir sel gibi damlıyordu gönlüne
Ne hallerle gelmişti, bir göz attı dününe
Güneşin ziyasını katıyordu önüne
En zirve tepelerden, ağıyordu asuman
Dünya üç beş günlük yer, hayat çok zaman umut
Sonunda bir yolculuk, taşıtı ise tabut
Kaplayınca ufkunu, bazen simsiyah bulut
Her gün yeni hayalle doğuyordu asuman
Elem ile neşeyi birbirine karmadan
Hayat denen gemiyi kıyılara vurmadan
Günbegün hüzünleri hiç fasıla vermeden
Damla damla kabına sağıyordu asuman
Her damla ayrı ayrı bir gönül hikâyesi
Bazen avaz avazdır, bazen kesilir sesi
Sükûta bürünerek duyulmazken nefesi
Sicim gibi semadan yağıyordu asuman
Bazen anlayamazdı neşesi ne derdi ne
Bazen ruhu coşardı sığamazdı bendine
Bazen kâinat bile dar gelirdi kendinde
Bazen minik bir kalbe sığıyordu asuman
5.0
100% (10)
Cevap Yaz