Bütün mahlûkat gibi, insanı da ALLAH yaratmış ve hepsine "KUL’um" demiştir.
Ancak, inanların çok azı bu lûtfun farkına vararak yaşar ve KULLUK idrakinin seviyesine ve bilincine kavuşur. Çoğusu ise, kulluktan ve hatta insanlıktan dahi uzakta, Dünya’ya bir nev’i, “OT” gibi GELİR, OT gibi yaşar ve OT gibi de bu Dünya’dan GİDER…”
Sonra da, Ahirette de yaşadığının hesabını veremez!.. İşte size kul olmanın bilincine varmış, kulluğu hayatının “OLMAZSA OLMAZ’ı" yapmış, örnek bir kul’un ve örnek bir insanın yaşamından bir kesit...
Allah bu idrâk seviyesini, her dileyenimize nasip etsin inşallah. (amin)

K U L - B U (1)

ŞİİR NO: 147 * 03-01-2009

Zaman olur, kul çıkar.. gökyüzüne,
Âlemler, O’na seyran olur...
Zaman olur, kul iner.. yeryüzüne,
Mahlûkat, O’na hayran olur...
Zaman olur, O yürür.. su üstünde,
Su, O’na dümdüz bir yol olur...
Zaman olur, saklanır post üstüne,
Post, O’na bir sığınak olur...

Bazan da, Dünya’yı başında taşır,
Dünya, başına kavuk olur...
Gah, saklanmak ister, az günahından,
Gözünde, “Dünya kadar!” olur...
Bazan, bir nutfe olur, düşer rahme,
O rahime, bir rahmet olur...
Bazan da, can verilir o nutfeye,
O can, Dünya’ya direk olur...

Bazan, dönüşür koca bir “GAMET’e!”
Varlıklara, nur- nimet; olur...
An gelir, kirleri çevirir.. nur’a,
Sevenlere, şefâat; olur...
İster, kendi doldursun Cehennem’i,
İşte, gerçek kul böyle olur...
Şehit olurken, son yudum su’yunun,
Tercihi, bir başka kul olur...

Kul bu, bazan fihrist olur, âlem’e,
Âlem’le kul, can- canan olur...
Kul, olur Allah’a vekil ve halife,
Bunu, idrak eden mest olur...
Düşen; “nefisle, Şeytan’ın eline,”
Kendini, Cehennem’de bulur...
İtibar etmez, ifrat ve tefrid’e,
“ Orta yolu bulan” kurtulur...

01-07-2007 SAAT:15:55 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])